سرمایۀ اجتماعی: تحدید دارایی یا پارامتر انتقال؟ با رویکرد اقتصاد هزینه مبادله

اقتصاد «هزینه مبادله» از سرآمدترین حوزه های نهادگرایی نوین است که با مسئلۀ سازماندهی پیوند دارد. ویلیامسون، در آن چه که روش ابتکاری می خواند، نشان می دهد که پیامدهای هزینه مبادله وابسته به سازماندهی مبادلات در بازار هستند و «سلسله مراتب ها» تابعی از دارایی های اختصاصی (درجۀ محدودشدن دارایی به کاربری خاص) محسوب می شوند. از سوی دیگر، سرمایۀ اجتماعی از عواملی است که سبب کاهش هزینه مبادله می گردد. در برخی مطالعات داخل کشور، سرمایۀ اجتماعی به منزلۀ پارامتر انتقالی در نظر گرفته شده است که هزینه مبادلۀ هریک از ساختارهای سازماندهی را کاهش می دهد، اما این مطالعه، با بررسی سایر مطالعات انجام گرفته، نشان می دهد که بهتر است سرمایۀ اجتماعی را به مثابۀ نوعی تحدید دارایی در نظر بگیریم که هزینۀ شیوه های ورود غیرمستقیم را کاهش می دهد.